Οι ανεμόμυλοι, είναι ζωντανά μνημεία της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη Ρόδο το 12ο ή 13ο αιώνα και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στα νησιά του Αιγαίου και στα παράλια της Μικράς Ασίας. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς έχουν χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικά και ιστορικά διατηρητέα μνημεία.

Στη Χίο ο μεγάλος αριθμός ανεμόμυλων επιβεβαιώνεται από τα γραφόμενα περιηγητών και από τις αναπαραστάσεις τους σε γκραβούρες και συνδέθηκαν με τις εμπορικές δραστηριότητες των Γενοβέζων στο νησί μετά το 1346. Στην περιοχή του Ανέμωνα της Καλλιμασιάς, η οποία σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομα της από τους δυνατούς ανέμους που πνέουν εκεί, σώζονται σήμερα δύο ανεμόμυλοι που ανήκαν στις οικογένειες Μάντικα και Αφεντή. Κρίνοντας από τη χρήση θυμιανούσικης πέτρας στο πάνω μέρος της εισόδου του, ο ανεμόμυλος του Αφεντή, πιθανότατα χτίστηκε πριν από τον ερχομό των Τούρκων. Σύμφωνα με το κτηματολόγιο του 1907 στην γύρω περιοχή υπήρχαν 10 μύλοι εν ενεργεία ή ερείπια. Οι ανεμόμυλοι του Ανέμωνα ήταν σε λειτουργία μέχρι τη δεκαετία του 1950 όπου και σταμάτησαν να λειτουργούν  λόγω της δημιουργίας ενός μύλου που είχε ως κινητήρια δύναμη το πετρέλαιο. Οι ανεμόμυλοι του Ανέμωνα ηπήρξαν πολύ σημαντικοί για την Καλλιμασιά γιατί μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες έδιναν το πολύτιμο αλεύρι για την επιβίωση των κατοίκων της περιοχής.