Το Αργέντικο είναι ένα Γενοβέζικο αρχοντικό στον Κάμπο της Χίου χαρακτηρισμένο ως ιστορικό μνημείο και σημείο αναφοράς Πολιτισμικής Κληρονομιάς από το Υπουργείο Πολιτισμού. Ανήκε στην αριστοκρατική Γενοβέζικη οικογένεια του Αργέντη που έφτασε στη Χίο το 14ο αιώνα.

Ο Αργέντης ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος του στρατού, ο οποίος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ από την ομορφιά της Χίου και έτσι ζήτησε από τις Αρχές της Γένοβας να μείνει μόνιμα στο νησί. Το Αργέντικο αποτελούσε την έπαυλη της οικογένειας. Το μεγαλοπρεπές κτήμα 32 στρεμμάτων δεσπόζει στον Κάμπο της Χίου και είναι περιτοιχισμένο από πανύψηλους τοίχους και βαριές θολωτές πόρτες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσφέρει τότε στην οικογένεια και σήμερα στους επισκέπτες του, ηρεμία ασφάλεια και αρχοντιά. Κτισμένο εξ ολοκλήρου από Θυμιανούσικη πελεκημένη πέτρα, απλώνεται μέσα σε ένα μεγάλο πορτοκαλεώνα απαράμιλλης ομορφιάς. Περπατώντας ο επισκέπτης στους ωραίους βοτσαλωτούς και πέτρινους διαδρόμους, θαυμάζει τους Λιγουριανούς κήπους, τις σκαλιστές από Πεντελικό μάρμαρο στέρνες, τα πηγάδια και τους μαγγάνους. Σε διάφορα σημεία του κτήματος υπάρχουν οι μαρμάρινες προτομές μελών της οικογένειας Αργέντη που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Το 1550 χτίστηκε το πρώτο Palazzo για την οικογένεια και στη συνέχεια κτίστηκαν και τα υπόλοιπα τέσσερα. Το 1881 υπέστη ζημιές από τον καταστροφικό σεισμό της Χίου με αποτέλεσμα η οικογένεια να φύγει από το νησί.

Στις αρχές του 1900 ο Φίλιππος Αργέντης επέστρεψε στη Χίο και ξεκίνησε την αναστήλωση του κτήματος. Το 1954, ο κηπουρός του Κτήματος στάλθηκε στην Ventimiglia της Ιταλίας και στην Νίκαια στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας προκειμένου να ειδικευτεί στην τέχνη της κηπουρικής. Αφού πέρασε αρκετό διάστημα στην Βίλα Hambury στην περιοχή της Ventimiglia, ειδικεύτηκε στην αρχιτεκτονική κήπων και συγκεκριμένα στους κήπους Λιγουριανού τύπου, η οποία είναι και η μορφή που διατηρούν οι κήποι στο Αργέντικον μέχρι και σήμερα. Κύριο χαρακτηριστικό σε αυτούς τους κήπους είναι τα βοτσαλωτά και λιθόστρωτα μονοπάτια τα οποία είναι διαφορετικά για την οικογένεια των ευγενών και διαφορετικά για το υπηρετικό προσωπικό. Τα μονοπάτια τα οποία χρησιμοποιούσαν οι ευγενείς και οι φιλοξενούμενοι είναι φαρδιά και οι θάμνοι είναι κλαδεμένοι σχηματίζοντας γωνίες. Αντιθέτως, τα μονοπάτια του υπηρετικού προσωπικού είναι στενά και οι θάμνοι είναι κλαδεμένοι οριζόντια και είναι πάντα σε μία ευθεία γραμμή προκειμένου να περπατούν γρήγορα και να φτάνουν σύντομα στον προορισμό τους. Τα τελευταία χρόνια το Αργέντικον λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο με πολλές βραβεύσεις παγκοσμίως. Έχει φιλοξενήσει σπουδαίες προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Κάμπος της Χίου

Ο Κάμπος της Χίου είναι η εύφορη περιοχή στα νότια της πόλης, η οποία διαιρείται σε μεγάλα κτήματα ήδη από την εποχή της Γενουατοκρατίας. Τα κτήματα ανήκαν σε μεγάλες οικογένειες οι οποίες ασχολούνταν με το διαμετακομιστικό εμπόριο, σε όλη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, φτάνοντας μέχρι το Άμστερνταμ και το Λονδίνο. Η αρχιτεκτονική των σπιτιών, παρότι επηρεασμένη από αυτήν της Γένοβας, είχε ως αποτέλεσμα τη γέννηση ενός τοπικού αρχιτεκτονικού στυλ, με κύριο χαρακτηριστικό την θυμιανούσικη πέτρα (από το χωριό Θυμιανά), με το εντυπωσιακό γήινο κοκκινωπό χρώμα. Τα σπίτια περιβάλλονταν από μοναδικούς κήπους και περιβόλια. Το εύφορο έδαφος και το αρκετό νερό που διαθέτει η περιοχή είναι η αιτία που επέτρεψε την εντατική καλλιέργεια εσπεριδοειδών, τα “μαντερινοπορτόκαλα” όπως λέγονται, προϊόν με το οποίο το όνομα Κάμπος έχει ταυτιστεί. Το τυπικό Καμπούσικο κτήμα αποτελείται από το περιβόλι στην άκρη του οποίου βρίσκεται το σπίτι, που πολλές φορές είναι ένα αρχοντικό. Το σπίτι έχει ασφαλώς την αυλή του, τα βοηθητικά κτήρια όπως τους σταύλους, τις αποθήκες, το πλυσταριό και το φούρνο. “Καρδιά”, ενός περιβολιού είναι το μαγγανοπήγαδο, ένα βαθύ πηγάδι, πάνω από 30μ. από το οποίο ο μάγγανος, ένας μηχανισμός που κινούνταν από μουλάρια αντλούσε το νερό το οποίο μέσω μιας στέρνας άρδευε το περιβόλι.