Ο Κάμπος της Χίου είναι η εύφορη περιοχή στα νότια της πόλης η οποία διαιρείται σε μεγάλα κτήματα ήδη από την εποχή της Γενουατοκρατίας. Τα κτήματα ανήκαν σε μεγάλες οικογένειες οι οποίες ασχολούνταν με το διαμετακομιστικό εμπόριο, σε όλη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, φτάνοντας μέχρι το Άμστερνταμ και το Λονδίνο.

Το εύφορο έδαφος και το αρκετό νερό που διαθέτει η περιοχή είναι η αιτία που επέτρεψε την εντατική καλλιέργεια εσπεριδοειδών στον Κάμπο, τα “μαντερινοπορτόκαλα” όπως λέγονται, προϊόν με το οποίο το όνομα Κάμπος έχει ταυτιστεί. Το τυπικό Καμπούσικο κτήμα αποτελείται από το περιβόλι στην άκρη του οποίου βρίσκεται το σπίτι, που πολλές φορές είναι ένα αρχοντικό. Το σπίτι έχει ασφαλώς την αυλή του, τα βοηθητικά κτήρια όπως τους σταύλους, τις αποθήκες, το πλυσταριό και το φούρνο. “Καρδιά”, ενός περιβολιού είναι το μαγγανοπήγαδο, ένα βαθύ πηγάδι, πάνω από 30μ. από το οποίο ο μάγγανος, ένας μηχανισμός που κινούνταν από μουλάρια αντλούσε το νερό το οποίο μέσω μιας στέρνας άρδευε το περιβόλι. Το Αντουάνικο είναι ένα τυπικό, μεγάλο κτήμα, με τμήματα εγκαταστάσεων που σώζωνται από τον 18ο αιώνα, όταν το κτήμα ανήκε στην οικογένεια των Μαύρων, κλάδο των Μαυροκορδάτων. Τα κτήρια που βλέπουμε σήμερα χτίστηκαν μετά το 1893, από τον Δημήτριο Τέττερη ένα πλούσιο επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας. Εκτός από την αγροτική παραγωγή, το κτήμα χρησίμευε για τον παραθερισμό μεγάλου μέρους της οικογένειας, μέχρι και τη δεκαετία του ‘60. Το όνομα Αντουάνικο, προέρχεται από την εμβληματική προσωπικότητα του γιού του Δημητρίου Τέττερη, του Αντώνη, ή Antoine στα Γαλλικά, ή Αντουάνου στη Χιώτικη παράφραση του ονόματος. Το κτήμα αποκαταστάθηκε στο σύνολό του από το 2009 έως το 2012. Σε μια επέμβαση που βασίστηκε στις διεθνείς αρχές των αποκαταστάσεων και χρησιμοποίηθηκαν παραδοσιακές τεχνικές αλλά και σύγχρονες αναστηλωτικές μέθοδοι, τέθηκαν ξανά σε χρήση όχι μόνο τα κτήρια, αλλά και το αρδευτικό σύστημα του κτήματος. Η επέμβαση απέσπασε το 2015 βραβείο της Europa Nostra και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των αποκαταστάσεων.